Kultuuragenda

MICHA is een jonge artiest die vastbesloten is de grenzen tussen pop, alternatief en singer/songwriter te vervagen. Met een stemgeluid ergens tussen Bill Withers en Dermot Kennedy, maakt hij enorm veel indruk met alleen zijn gitaar. Dit jaar is Micha tevens onderdeel van het nieuwste tv-programma van RTL 4, The Headliner, waar hij laat zien dat hij klaar is om de Nederlandse podia over te nemen.

Micha’s carrière duurt echter al een stuk langer. Als vijfjarig jongetje werd Micha verliefd op muziek en speelde, met behulp van zijn vader, al zijn eerste liedjes. Geïnspireerd door artiesten als John Mayer en Dermot Kennedy, besloot Micha in 2023 dat het tijd was om zijn eigen plan te trekken. Micha zat drie maanden in Nashville, waar hij met Femke Weidema en haar team aan zijn debuut-EP werkte. In 2024 bracht hij zijn debuut-EP uit, die meer dan een half miljoen keer beluisterd werd.

Naast Micha’s deelname aan The Headliner zal hij dit jaar ook veel in Nashville te vinden zijn waar hij aan zijn tweede EP zal werken, die hij in 2025 zal presenteren tijdens zijn Najaarstour in Nederland. Want Micha gaat op clubtour, en slaat daarbij natuurlijk Groningen niet over.

**Funky and energetic mestizo madness**

De Spaanse mestizoband Eskorzo combineert stijlen als Latin, rock, punk, ska, funk en jazz. Met hun zevenkoppige bezetting werken ze samen als een goed geoliede machine, die het podium vult met pure vreugde en waanzin.

In november 2023 bracht Eskorzo hun zevende studioalbum uit, getiteld Historias de Amor y otras mierdas (vrij vertaald: “Liefdesverhalen en andere shit”). In 2025 volgt een Europese clubtour, waarin ze niet alleen afscheid nemen van dit succesvolle album, maar ook een voorproefje geven van gloednieuwe muziek.

Voor liefhebbers van energieke, zweterige liveconcerten, muzikale veelzijdigheid en bands zoals The Cat Empire, Manu Chao, Gogol Bordello of Chico Trujillo is dit een absolute must-see!

In Keanu gaat Henry van Loon dieper in op de overeenkomsten tussen de Amerikaanse acteur Keanu Reeves en hemzelf. Keanu Reeves schitterde in films naast sterren als Charlize Theron en Al Pacino, en Henry van Loon niet.

In januari 1980 zongen Peter de Haan en Frank den Hollander voor het eerst samen een liedje… en voor je het weet is het vijfenveertig jaar later, ben je nog steeds dikke vrienden en is samen liedjes maken en daarmee optreden nog steeds zo ongeveer het leukste wat je kunt bedenken.

De wereld om ons heen is er nou niet bepaald leuker op geworden, maar Peter en Frank laten zich daardoor geenszins uit het veld slaan. Zongen ze niet al ooit op straat protestliederen als Gehakbal mit rooie kool, over de jachtige wereld waarin we leven?!

Vol optimisme en vrolijke strijdbaarheid trekken de mannen daarom weer langs de grote noordelijke theaters, zoals gewoonlijk begeleid door hun trouwe band De Containers, ditmaal zelfs uitgebreid met Peters broer Wiebe op gitaar!

Verwacht verrassende nieuwe liedjes, maar uiteraard ook  vertrouwde oude hits. Frank en Peter mogen dan een jaartje ouder zijn geworden, Pé & Rinus zijn gelukkig nog steeds gewoon die jonge straatmuzikantjes van weleer!

**Influential nineties post hardcore outfit**

In de tweede helft van de jaren ’90 stonden er vele spannende en toonaangevende noisepop en post-hardcore bands op de Vera planken. Platenlabels als Matador Records en Kill Rock Stars strooiden met talent uit de VS en de zaal liep vol voor nog onbekende namen, puur omdat deze labels als ‘gatekeepers’ dienden en we blind vertrouwden op hun smaak. Enkele van de ‘instant-favourites’ waren Shellac en Blonde Redhead, die er beiden met minstens 1 pollwinst vandoor gingen. Maar in hun kielzog was daar het wat ruigere en meer ontoegankelijke Unwound, tweede in de Vera poll achter Blonde Redhead in 1996, vierde in 1994 achter onder andere The Jon Spencer Blues Explosion en The Jesus Lizard. Een ware Vera lieveling in het genre, die met platen als Repetition en The Future of What de jaarlijstjes domineerde.

En toen, na 10 jaar en vijf shows in Vera, werd door persoonlijke problemen de stekker er plots uitgetrokken en bleef het lang stil. En net toen ze weer openstonden om serieus de draad op te gaan pakken, overleed bassist Vern Rumsey in 2020. Een tragisch persoonlijk verlies, maar ook een zeer belangrijk bandlid voor de sound van Unwound. Toch werd in 2023 zowaar een tour aangekondigd in de VS en tot vooral hun eigen verbazing verkochten de zalen uit en bleek er naast het verwachte oudere publiek een compleet nieuwe (jonge) generatie aan fans bijgekomen te zijn.

Unwound maakte dat jaar eenmalig de oversteek naar Europa voor PrimaVera Sound en nu is daar dan de langverwachte (en toch ook wat onverwachte) Europese clubtour. En dat ze dit jaar naar Vera komen is toch wel echt bijzonder en fantastisch te noemen!

Ken je het nog niet, check dan vooral bovengenoemde platen. Deze mag je ook als hedendaagse indie- en noiserock liefhebber absoluut niet missen!

Support Chris Brokaw is een invloedrijke Amerikaanse muzikant die naam maakte als drummer van Codeine en gitarist van Come, twee bepalende bands binnen de slowcore- en indierockscene van de jaren '90. Met zijn soloalbums, filmcomposities en talloze samenwerkingen heeft hij een veelzijdige en eigenzinnige kracht in de alternatieve muziekwereld.

Reeds op jonge leeftijd wist William Rutten, fotograaf, jurylid van ‘Het Perfecte Plaatje’ en showbizzdeskundige dat school niets voor hem was. Op zijn tienerkamer, versierd met posters van zijn idolen zoals KISS en Queen, droomde hij groot. Hij zou ooit zijn idolen fotograferen. 

**Dreampop and digital melancholia**

Het Londense Night Tapes maakt muziek die open en gelaagd klinkt, dromerig en genre-overschrijdend. Met producties die net zo goed uit een slaapkamerstudio als uit een digitale skyline lijken te komen. Hun geluid beweegt zich tussen dreampop en indietronica, met echo’s van nachtelijke stadswandelingen en een subtiele melancholie

Eerder dit jaar bracht Night Tapes de single pacifico uit, een helder voorproefje van hun aankomende debuutalbum portals // polarities. Het nummer laat zien hoe de band experimenteert met sfeervolle elektronische geluiden en een subtiele emotie, zonder zich te beperken tot één genre.

In ‘Keanu’ gaat Henry van Loon dieper in op de overeenkomsten tussen acteur Keanu Reeves en hemzelf. Keanu schitterde in films naast sterren als Charlize Theron en Al Pacino, Henry van Loon niet. Keanu is een unieke voornaam en betekent ‘koele wind over de bergen’. Henry is afgeleid van Hendrik en betekent ‘woonerf’. Maar waarschijnlijk hebben Keanu en Henry beiden het gevoel dat de wereld een montage van onzinnige, nutteloze, inwisselbare momenten is, waar je maar op één manier uit kunt ontsnappen. Lachen. Heel. Hard. Lachen. Er wordt met geen woord over Keanu Reeves gerept, maar “als er één nu de aangewezen komiek is om honderden mensen tegelijk de slappe lach te bezorgen, dan is het Henry van Loon” (de Volkskrant ****).

In de pers:

Het Parool: “Er lopen in Nederland nauwelijks getalenteerdere komieken rond dan Van Loon.”

NRC ****: “Van Loon toont zich meester in het opdienen van zijn breed uitwaaierende fantasieën met uitgestreken gezicht en mild-ironische toon.”

Theaterkrant: “Hij heeft het publiek aan een touwtje en hij geniet met volle teugen.”