Downstage: Melle Leyten

Toegegeven, het is vaak dolle pret om als vrijwilliger in VERA de handen uit de mouwen te steken, maar niks menselijks is ons natuurlijk vreemd. Af en toe, en dan bedoel ik vooral zo rond Eurosonic, gaan toch de oogkleppen op en verkies ik het om gewoon achterin de zaal op een barkruk te hangen en naar het nieuwe muzikale grut te kijken zonder het hele weekend ook maar een stap ergens anders naar binnen te zetten. Zonde, want zo mis je onder andere een fantastische showcase in de synagogue, opgezet door Vikings in Tibet.

Maar stort niet meteen treurend ter aarde als de fomo nu met terugwerkende kracht door je lichaam giert. Gooi de prachtige mixtape op die net voor ESNS uit is gekomen en je komt alsnog, soort van, aan dezelfde muzikale trekken. En wie vinden we daar ook op nummertje 6 in de tracklist, dezelfde artiest die niet geheel toevallig vanavond ons Kelderbarpodium mag betreden en luistert naar de naam Melle Leyten? Jawel! Melle Leyten!

Dit liedje Burning Man groovet als een malle, en hoewel niet meteen representatief voor de rest van zijn uitgebrachte materiaal dat meer in lijn van bands als Blitzen Trapper of Eels valt, veer ik meteen op bij dit soort goedgeschreven liedjes. In de synagogue werd Leyten begeleid door Suze Who en Harmen Ridderbos, wat hem tevens meteen in de hoek plaatst van 'goed volk'. Geen reden meer over om thuis te blijven dus. Kan alleen maar heel mooi worden. | Ralf