Kultuuragenda

🍾 Opening: vrijdag 21 maart, 17 uur

Het tentoonstellingsproject van Tim Cierpiszewski (1978, DE) in OFF HOOK is gebaseerd op een van zijn boekwerken getiteld GO WITH THE FLOOOW, een verkenning van de modernistische werken van Piet Mondriaan.  Voor dit boekwerk downloadde hij verschillende beelden uit het collectieve sociale beeldbewustzijn (het internet), die hij vervolgens remixte en samplede tot nieuwe geconstrueerde beelden.

Het werk van Tim Cierpiszewski is zowel een conceptueel onderzoek naar beeldproductie op het World Wide Web en het creëren van archieven, als een architectuur gerelateerd werk.

Al tijdens zijn studie aan de Kunstacademie van Düsseldorf en de Kunstacademie van Münster hield Tim Cierpiszewski zich intensief bezig met architectuur, ruimte, oppervlak, lijn en kader. Door gebruik te maken van verschillen, herhalingen, superposities en complexe patronen, creëert hij driedimensionale werken die reageren op beelden in de vorm van boeken. Uit deze complexe boekwerken ontstaan prints, paneelschilderijen en muurwerken, die op hun beurt weer verwijzen naar de ruimte die hij tot zijn beschikking heeft.

Naast talrijke solo- en groepstentoonstellingen in verschillende landen is hij ook betrokken geweest bij talloze projecten als curator. Voor deze tentoonstelling wordt er op initiatief van OFF HOOK een nieuwe zeefdruk in oplage van Tim Cierpiszewski vervaardigt in samenwerking met Zeefdruk Atelier Hogeland in Warffum.

Het werk van beeldhouwer Gert Sennema (1962) is voor het laatst te zien geweest in 2022, in kunsthandel Peter ter Braak. Bij deze tentoonstelling kwam het boek “Reliekhouder van verhalen” uit, ter gelegenheid van de zestigste verjaardag van de kunstenaar. De beelden en wandobjecten waren ontstaan in een periode van isolatie, als gevolg van de pandemie.

Bij de tentoonstelling “Emblemata” blijven mens, dier en materie het uitgangspunt voor de sculpturen. Het werk van de afgelopen jaren bestaat uit verschillende materialen en technieken, maar hout blijft de boventoon voeren.

In de sculpturen en wandobjecten is natuur vervat in een zinnebeeldig narratief, wat voortkomt uit de persoonlijke geschiedenis van de kunstenaar. De ruwe materie gaat vaak vergezeld van verfijnde vormgegeven motieven. Vanuit verwondering en het spel met materie ontstaan associaties en ongekende betekenissen. De beelden in opdracht reflecteren altijd op de plek en haar betekenis. Deze tentoonstelling bevat werk wat alleen reflecteert op innerlijke ruimte en een persoonlijke betrokkenheid bij de onttoverde wereld.

In de pop-up raamgalerie van de Kunstuitleen aan de Nieuwe Markt staat elke drie weken het werk van een andere Groninger kunstenaar centraal. De komende weken is het werk van Hanneke van Limburg te zien. 

“Mijn werk kenmerkt zich door kleur en ritme. Ik ben afgestudeerd aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam.

Mijn specialiteit toen: Zeefdrukken, Composer ontwerpen en Typografie. En daarnaast het ontwerpen van textieldesign voor interieurs, door gebruik te maken van typografische letterstructuren, of gedeeltes daarvan.

Afkomstig uit het Zuiden van Nederland kwam ik via Amsterdam begin jaren 80 in Groningen terecht, waar ik mijn beeldend kunstenaarsschap verder ontwikkelde onder de naam Hanneke van Limburg. Als organisator van tentoonstellingen; het opzetten van kinderactiviteiten binnen de kinderdagopvang en als curator exposities, heb ik veel ervaring opgedaan.

In de loop van de tijd ben ik de collages, assemblages en borduursels die ik maak gaan combineren om zo mijn vakgebied te verdiepen en uit te breiden. Mijn verzamelde samengestelde voorwerpen zijn uitgegroeid tot Bedenkdingen. Nog altijd veelkleurig, humoristisch en met een knipoog naar het leven nu.”

Het werk van Hanneke van Limburg is te zien vanaf 13 maart in het middelste raam van de etalage. Het werk is ook te leen of te koop via de Kunstuitleen. Lees hier meer over het werk en de kunstenaar.

Over de etalage
De etalage van het voormalige Vapiano-pand aan de Nieuwe Markt heeft een tijdelijke bestemming als pop-up Kunstuitleen. Naast het wisselende werk van een Groninger kunstenaar toont de etalage afwisselend werk uit de reguliere kunstcollectie van de Kunstuitleen en de Ateliercollectie – kunst die rechtstreeks uit de ateliers van noordelijke kunstenaars komt en video’s van het werkproces van kunstenaars. 

Van 9 maart tot en met 13 april zijn opvallende Pilaarprenten in de benedenzalen van Pictura te zien. Ze zijn gemaakt door leden van Holt, een groep die in 1998 is ontstaan vanuit grafici die aan Minerva zijn opgeleid. De 19 leden werken in de ambachtelijke hoogdruktechnieken houtsnede, linosnede en gravure. Oude technieken worden onderzocht en nieuwe methoden en materialen uitgeprobeerd. Kennis en ervaring wordt uitgewisseld, er wordt geëxposeerd en jaarlijks wordt een thema gekozen.
Op deze tentoonstelling is het thema van 2024 te zien: een verticale prent met de verhouding 1:4. Dit formaat doet denken aan de Hashira-e, de Japanse pillarprint die gemaakt werd om verticaal op pilaren te kunnen worden gehangen. Destijds was het onderwerp vaak een doorkijkje door bijvoorbeeld een deur- of raamopening. De afgebeelde voorwerpen of mensen werden daardoor vreemd afgesneden en er werd veel aan de fantasie overgelaten. Hoe de leden van Holt omgegaan zijn met dit uitdagende formaat is te zien in de benedenzalen van Pictura. Zie ook www.holthoogdruk.com
De deelnemers zijn: Angelique van Wesemael, Anne Brouwer, Antje Veldstra, Bert Hemsteede, Claudia van de Leur, Elise Madderom, Jan Erik Wedholm, Marjolein Terwindt-Wetterauw, Noëlle Poiësz, Reinoud Kuipers, Rita Lentz, Siety Bosma, Tim Blaauw, Wijke van der Bij en Willy van der Duyn.
Op zondag 13 maart zijn er van 13.30 tot 16.30 doorlopend druk-demonstraties en rondleidingen.

Siemen Dijkstra

‘Landschap is mijn religie’, aldus Siemen Dijkstra (1968). Hij voelt zich sterk verbonden met het rurale landschap van Groningen en Drenthe. Dat is terug te zien in zijn werk. Dijkstra maakt, zoals geen ander dat kan, kleurenhoutsneden van de natuur om hem heen. Hierbij is hij constant op zoek naar de ziel van het landschap en wil hij de eigenheid van een gebied vangen voordat die is verdwenen. Met zijn kunst doet hij een beroep op de kijker: heb eerbied voor de natuur!

Siemen Dijkstra is opgeleid aan de Academie Minerva in Groningen, waar hij werd gestimuleerd om buiten te tekenen. Dat deed hij dan ook voor het eerst in deze regio. Hij is hier nog geregeld te vinden, zoals op het Uithuizer Wad, waarvan hij een serie houtsneden heeft gemaakt.Dijkstra woont in Dwingeloo en is ook opgegroeid in Zuidwest-Drenthe. Dit voor hem zo vertrouwde landschap, waarin hij de bezieling extra ervaart, vormt de grootste inspiratiebron voor zijn werk.

Het werk van Siemen Dijkstra wordt gewaardeerd in binnen- en buitenland. Onlangs won hij de gerenommeerde grafiekprijs Mario Avati van de Académie des Beaux-Arts in Parijs (2021) en de Culturele Prijs Drenthe (2022).

De ziel van Middag-Humsterland

Ezinge is het oudste permanent bewoonde dorp van Nederland en ligt in het Nationaal Landschap Middag-Humsterland. ‘Het cultuurlandschap van Middag-Humsterland bestond al in het wierdengebied toen de huidige Randstad van Nederland nog een ontoegankelijk veenmoeras was’, aldus Jan Delvigne, grondlegger van Museum Wierdenland. Reden genoeg om in deze tentoonstelling ook op zoek te gaan naar de ziel van dit meer dan 2500 jaar oude landschap. Tevens wordt verkend hoe dit erfgoed te laten bestaan naast een vitaal platteland.

Expositie ter nagedachtenis aan Moni Unger

Cursisten van boetseer- en beeldhouwatelier Westeind nodigen u uit voor deze expositie van werk gemaakt bij hun dierbare docent Moni Unger.

Moni overleed op 13 maart 2024. Ze begeleidde vele cursisten, eerst op de zolder van de Smederij, daarna in haar atelier in Zuidbroek. Ze wist niet alleen techniek over te brengen, maar ook uitdaging en creativiteit aan te wakkeren. Ze had oog voor ieders talent en begeleidde met passie en fijne aanmoediging.

Na jarenlang aan haar cursussen te hebben deelgenomen, brengen 40 cursisten nu hun werk samen in een eerbetoon aan Moni. In de expositie is een diversiteit aan beelden en keramiek te zien, elk met een eigen verhaal en herinnering. Ze tonen niet alleen vakmanschap, maar ook de blijvende inspiratie die Moni heeft nagelaten in elk stuk klei en steen.

Kom langs, bewonder de werken en deel herinneringen aan Moni met ons.

🍾 De opening van de expositie vindt plaats op 9 maart om 14:00 uur. Daarna is de expositie te bezoeken op donderdag t/m zondag, van 13:30-16:30 uur.

Fotograaf Rein Scholte, voormalig docent beeldende vakken van het dr. Aletta Jacobs College in Hoogezand, exposeert een serie zwart-wit foto’s. Hij exposeert samen met AJC-leerlingen uit de vijfde klas vwo. Zij tonen een tiental witte papieren creaties die ze tijdens de lessen culturele kunstzinnige vorming hebben gemaakt.
Rein Scholte was 37 jaar docent tekenen/kunstbeschouwing in Hoogezand. Opgeleid aan Academie Minerva in Groningen maakte hij, in de jaren dat hij lesgaf, schilderijen en foto’s. Sinds 2010 focust hij zich op fotografie. Zijn foto’s kennen een aantal thema’s, waaronder landschappen, stillevens, straatfoto’s en portretten. In exposities en boeken komen deze thema’s aan bod.
Tijdens zijn vele reizen in Europa en Azië maakt en maakte hij straatfoto’s en portretten. Een keuze uit dit werk wordt getoond tijdens de expositie ZWART/WIT. Evenals een aantal foto’s van Rein die gepubliceerd zijn in het boek "VERGETEN". Het zijn portretfoto’s van bewoners van een zorgcentrum in Groningen. Portretten van mensen die niet gewend zijn model te staan. Mensen in een omgeving én met een houding die hun persoonlijkheid en identiteit laten zien. Het zijn foto’s die verhalen vertellen.
De vijfdejaars leerlingen gingen in opdracht van hun kunstdocent Geert Hoetink aan de slag met het ontwerpen van sculpturale kostuums. Hun vindingrijkheid is tijdens de expositie te zien in prachtige witte papieren creaties die ze tijdens de lessen ckv hebben gemaakt. Zij lieten zich inspireren door beroemde modeontwerpers als Iris van Herpen, Viktor & Rolf en Azzedine Alaïa.

Wat komt er allemaal kijken bij het opzetten van een tentoonstelling? In de tentoonstelling Groninger Museum 150 jaar – Behind the Scenes krijg je een blik achter de schermen van het museum. Er zijn – naast de Lentetuin van Vincent van Gogh – veel meer mooie collectiestukken van onder meer Anton Corbijn, Iris van Herpen, Jeff Koons, Alessandro Mendini, Odilon Redon en Peter Paul Rubens te zien.

Expositie ter nagedachtenis aan Moni Unger:
40 cursisten van boetseer- en beeldhouwatelier Westeind nodigen u uit voor deze expositie van werk gemaakt bij hun dierbare docent Moni Unger. Ze overleed op 13 maart 2024.
Eerst op de zolder van de Smederij, daarna in haar atelier in Zuidbroek, begeleidde ze vele cursisten. Moni wist niet alleen techniek over te brengen, maar ook uitdaging en creativiteit aan te wakkeren. Ze had oog voor ieders talent en begeleidde met passie en fijne aanmoediging.
In de expositie is een diversiteit aan beelden en keramiek te zien, elk met een eigen verhaal en herinnering. Ze tonen niet alleen vakmanschap, maar ook de blijvende inspiratie die Moni heeft nagelaten in elk stuk klei en steen.
Kom langs, bewonder de werken en deel herinneringen aan Moni met ons.

Wie kent ze niet? Het straatje, Het melkmeisje, De brieflezende vrouw in het blauw en De liefdesbrief van Johannes Vermeer? Stuk voor stuk prachtige schilderijen. Maar helaas is niet iedereen in de gelegenheid ze te bekijken in het museum. Het Rijksmuseum bedacht hiervoor een mooie oplossing in de vorm van vier levensechte replica’s die door heel Nederland reizen. Van 7 t/m 26 maart bezoeken ze Woonlandschap de Leyhoeve in Groningen.
De vier replica’s van het Rijksmuseum hangen in een kabinet dat lijkt op de Eregalerij in het Rijksmuseum. De expositie in de lounge van De Leyhoeve Groningen is van 7 t/m 26 maart vrij toegankelijk voor iedereen die de schilderijen van Vermeer van dichtbij wil bekijken. De bezoektijden zijn dagelijks van 11.00 tot 17.00 u. Het adres is: Helperpark 258-L, 9723 ZA Groningen.
In de komende weken worden in Woonlandschap de Leyhoeve diverse activiteiten georganiseerd voor bewoners en bezoekers. Ook biedt De Leyhoeve tijdens de expositiedagen speciale Vermeer koffieuurtjes en dagspecials aan om de Vermeerbeleving compleet te maken. Meer informatie vindt u op www.leyhoeve.nl/groningen
Volg de socials van Leyhoeve Groningen en Brasserie Groningen voor actuele informatie over onze Vermeer-specials!

Ontdek samen met verschillende kunstenaar-docenten hoe leuk het is om beeldende kunst te maken, trommel je handen rood tijdens een workshop djembé of maak je eigen toneelstuk in één middag. Bij de Kinderwerkplaats van VRIJDAG kan het allemaal! Elke week een andere groep, een andere docent en een andere workshop.

Workshops

De Kinderwerkplaats heeft elke maand een ander thema met elke week een ander bijbehorend subthema. We trappen af met een korte introductie van het thema en de activiteiten van de dag: beeldende kunst en muziek óf theater. Kies ter plekke wat je wil doen!

Na de eerste activiteit pauzeren we een kwartiertje en daarna kun je kiezen voor een van de andere activiteiten. Kom je voor de eerste keer en vind je het echt heel spannend? Zeg dat dan even of bel van tevoren. Je kunt ook eerst een keer een halve les meedoen.

Let op: Trek (oude) kleren aan die vies mogen worden.

Aanmelden

Aanmelden is niet nodig, maar kom wel op tijd want er is maar beperkt plek en we starten op tijd. Je kunt bij binnenkomst een los ticket kopen voor 8 euro of een strippenkaart: een kaart van 5 strippen kost 40 euro en een kaart van 10 strippen kost 75 euro. Betalen kan alleen met pin. 

*Te laat? Dan kun je na de pauze pas aanhaken om 16.00 uur.

Els Brouwer 

ik kijk naar wat er is

ik zie wat ik ken en ook weer niet

waar ik van hou al weet ik niet precies waarom

ik zoek wat er niet is

Tot ik het vang, bijna, maar liever nooit helemaal

Kijk maar

🍾 De expositie opent op vrijdag 28 februari om 16.00 uur, iedereen is welkom!🥂

👀 Daarna is de tentoonstelling t/m 30 mei 2025 te zien tijdens openingstijden:

🗓️ Maandag t/m vrijdag
🕘 9.00 - 17.00 uur

In het project The Wall experimenteren kunstenaars met het maken van kunst op groot formaat. Met The Wall #6, de zesde editie van het project, gaat kunstenaar David Sciarone de uitdaging aan: met een analoge vertaling van een digitale stedelijke wereld. Van 10 maart t/m 19 april werkt hij aan een kunstwerk in Kunstpunt.

Je kunt de ontwikkeling van Davids werk volgen, kom van woensdag t/m zaterdag tussen 12 en 17 uur langs. En heb je vragen? Stel ze gerust.

Fotograaf Rein Scholte, voormalig docent beeldende vakken van het dr. Aletta Jacobs College in Hoogezand, exposeert een serie zwart-wit foto’s. Hij exposeert samen met AJC-leerlingen uit de vijfde klas vwo. Zij tonen een tiental witte papieren creaties die ze tijdens de lessen culturele kunstzinnige vorming hebben gemaakt.
Rein Scholte was 37 jaar docent tekenen/kunstbeschouwing in Hoogezand. Opgeleid aan Academie Minerva in Groningen maakte hij, in de jaren dat hij lesgaf, schilderijen en foto’s. Sinds 2010 focust hij zich op fotografie. Zijn foto’s kennen een aantal thema’s, waaronder landschappen, stillevens, straatfoto’s en portretten. In exposities en boeken komen deze thema’s aan bod.
Tijdens zijn vele reizen in Europa en Azië maakt en maakte hij straatfoto’s en portretten. Een keuze uit dit werk wordt getoond tijdens de expositie ZWART/WIT. Evenals een aantal foto’s van Rein die gepubliceerd zijn in het boek "VERGETEN". Het zijn portretfoto’s van bewoners van een zorgcentrum in Groningen. Portretten van mensen die niet gewend zijn model te staan. Mensen in een omgeving én met een houding die hun persoonlijkheid en identiteit laten zien. Het zijn foto’s die verhalen vertellen.
De vijfdejaars leerlingen gingen in opdracht van hun kunstdocent Geert Hoetink aan de slag met het ontwerpen van sculpturale kostuums. Hun vindingrijkheid is tijdens de expositie te zien in prachtige witte papieren creaties die ze tijdens de lessen ckv hebben gemaakt. Zij lieten zich inspireren door beroemde modeontwerpers als Iris van Herpen, Viktor & Rolf en Azzedine Alaïa.

Van 1 tot en met 31 maart 2025 exposeert Petra van Kalker, kunstenaar uit Vinkhuizen, een collage van gelakt papier getiteld ‘De rode akker’ in raamgalerie ‘De Prachtvink’ bij winkelcentrum Vinkhuizen, Platinalaan 505a, 9743 GZ  Groningen.

‘De rode akker’ is een collage met gelakt papier van 30 x 30 cm uit 2018. De wortels van de stad-Groninger Petra van Kalker liggen op het Hogeland en de Marne in het bijzonder. Het land van haar jeugd en ouders blijft altijd trekken: de overzichtelijke dorpjes uit de verte herkenbaar aan hun kerktorens, de uitgestrekte weilanden en de akkers met koolzaad. Tussen 2016 en 2019 maakte Van Kalker een uitgebreide serie landschappen door middel van een bijzondere collagetechniek. Ze verfde vellen papier. Daarna bewerkte ze die met blanke lak, zodat ze een perkamentachtige doorzichtigheid kregen. Vervolgens scheurde ze het papier in repen en stukken en bouwde met die repen collages van landschappen die niet de zichtbare, maar wel de gevoelde werkelijkheid weergeven. Door de transparante lak ontstaat een diepte in de landschappen waardoor je je als kijker voelt staan op de oude kleigrond. Op die grond ligt ook de rode akker mysterieus onder een zware hemel tegen het vallen van de avond.

Petra van Kalker (1952) studeerde aan ABK Minerva af in tekenen in grafiek. In de loop van haar meer dan veertigjarig kunstenaarschap ontwikkelde haar werk zich naar verfijnd poëtisch figuratief werk. Haar werk ontstaat associatief, laag na laag en is opgebouwd uit oersymbolen als huizen, boten, vissen, hoofden en handen. De laatste jaren is zij vooral bezig met kleine sculpturen, soms maakt zij uitstapjes naar de schilderkunst.

De raamgalerie is een expositieruimte die alleen van buiten te bezichtigen is, maar dan wel 24 uur per dag, zeven dagen per week. Tot 23:00 uur is de galerie verlicht.

Elke maand wordt er een nieuw kunstwerk van een kunstenaar tentoongesteld.

De fotoserie China in het voorbijgaan en het gelijk­namige boek, in 1993 uitgegeven door uitgeverij Focus, zijn het resultaat van vijf foto­grafiereizen door China in de periode 1985-1991. Eigenlijk ging daar nog een reis aan vooraf: een wereldreis van een half jaar die begon in Australie en eindigde in 1983 met mijn eerste ‘Trans Mongoolse’ reis van Beijing via Mongolië en Rusland naar Arnhem.  

Pieter Griffioen: “De eerste fotoreizen maakte ik op eigen houtje maar toe­stemming om in fabrieken, ziekenhuizen etcetera te foto­graferen kreeg ik niet.
De latere reizen maakte ik in samenwerking met de Vriendschapsvereniging Nederland China. Zij realiseerden een door mij voorgesteld programma, dat ik na toestemming van de Chinese Vriendschaps­vereniging kon uitvoeren.
Er moest wel een plan B zijn want vaak werden eerder afgegeven toestemmingen ter plekke zonder verklaring ingetrokken. In bovengenoemde periode grepen belangrijke gebeurtenissen plaats zoals de bloedig neergeslagen protesten op het Plein van de Hemelse Vrede en de val van de Muur, waardoor op mijn latere reizen met de trein in Berlijn honden, spiegels en het slopen ven het treininterieur tot het verleden behoorden.
De ‘Trans Mongoolse’ treinreizen gaven een goed inzicht in het grote verschil in ontwikkeling van de landen waar de reis doorheen voerde.  China heeft in de laatste decennia de grote achter­stand in snel tempo ingehaald. Daardoor is de historische waarde van deze foto s in een gelijk tempo toegenomen.” 

'In het verstilde ligt nog steeds mijn hart'

Vanaf de Allersmaborg in Ezinge maakt textielkunstenaar Annie Vriezen van de jaren zestig tot negentig geweven kleden, batik en applicaties. Haar werk werd internationaal tentoongesteld en was in trek in Groningen; te zien in kerken, overheidsgebouwen en bij particulieren. Jarenlang heeft Annie's verbeelding de publieke ruimte in Groningen gekleurd. Kunsthistoricus Lili Labouchere prees ‘het kleurgebruik, de rust en het zoeken naar het essentiële, dat uit het werk spreekt’.

Wars van commercie en mode volgde Vriezen haar eigen pad, geïnspireerd door het Groninger landschap en het leven op de Allersmaborg. In 2024 viert Annie Vriezen haar 90ste verjaardag. Een moment om terug te kijken en haar bijdrage aan de textielkunst van het noorden te vieren.

De tentoonstelling kijkt ook vooruit. Ook vandaag is de textielkunst onderdeel van de publieke ruimte. In 2022 ontwierp Aleksandra Gaca de wandbekleding voor de nieuwe raadzaal van het stadhuis in Groningen. Een voorbereidend paneel van haar 36 panelen tellende ‘Geweven landschap’ is te zien in de expositie. In Vriezen en Gaca komen het verleden en heden samen. Een Nederlandse die leerde weven in Polen en een Poolse die leerde weven in Nederland, beide geïnspireerd door het Groninger landschap en de eindeloze mogelijkheden van de textielkunst.

eric setz Mythen 8 maart tot en met 3 april 2025

Opening:
8 maart, 17:00 uur, met een tweegesprek tussen kunsthistoricus Peter de Ruiter en eric setz

Extra activiteiten:
eric setz in de galerie: 16 en 30 maart
Artist talk: 19 maart, 20:00 uur

De serie Mythen van eric setz is een achttal jaar geleden ontstaan uit nieuwsgierigheid naar hoe hij mythische personages invoelbaar kan maken in onze huidige tijd. Zo heeft hij de Bijbelse figuur Eva afgebeeld als een jonge vrouw die, zittend op een appel, met lachgas haar vrijheid viert. En Orpheus die Eurydice met gitaarspel uit de onderwereld haalt die veel mooier is dan de door industrie ernstig vervuilde bovenwereld. Voor de verbeelding van de figuren heeft hij onder meer gekeken naar internetfoto’s, stripfiguren, pin-ups en oude meesters. Afgelopen jaar heeft hij in de hele serie wijzigingen aangebracht. Met uitzondering van ‘Voor de smaak’ omdat dit schilderij aan de basis staat van de reeks als geheel. 

Gaandeweg het onderzoek is hij gaan nadenken over universele begrippen als de 'duurzaamheid' van IKEA, het begrip 'volk' in van het automerk Volkswagen en de eeuwigdurende glimlach van Mona Lisa. Die verbeeldt hij in kleinere werken in verschillende technieken. 

Een zekere mate van spot en platvloersheid is hem overigens niet helemaal vreemd.

Een groepsexpositie rond het thema '80 jaar Vrijheid'.
Gratis toegang tijdens de openingsuren

Van grote minimalistische werken tot kleine kleurrijke collages en monoprints, in de nieuwe Ateliercollectie: Solotentoonstelling Slow Reducer laat kunstenaar Mara Piccione een variatie aan nieuw werk zien. Elk werk is gemaakt met de zeefdruktechniek in een oplage van 1, en daarmee uniek. Door een jarenlang gebruik van grafische technieken heeft Picciones werk zich langzaam ontwikkeld van figuratief naar abstract. Een ogenschijnlijk onbelangrijk voorwerp als een steentje of een platgetrapt zakdoekje kan door een opvallende lijnvoering ineens de hoofdrol spelen in een van haar werken. Ook haar atelier, de gebruikte gereedschappen en de sporen die het proces achterlaten, gaan steeds meer een rol spelen in haar beeldtaal. Steeds vaker is in Picciones recente werk bijvoorbeeld het raster van de snijmat, de droogrekken en de kleurtesters van de zeefdrukinkten terug te vinden.

Slow Reducer is van 13 maart t/m 12 april te zien in de Cella expositieruimte van Kunstpunt Groningen. Bezoekers kunnen niet alleen genieten van de kunst van Mara Piccione, maar ook haar favoriete werken uit de Kunstuitleen bekijken in ‘De keuze van Mara Piccione’. Piccione over ‘De keuze van’: “Voor het maken van deze selectie uit de reguliere collectie heb ik gezocht naar de raakvlakken met mijn eigen werk en/of werkwijze. Soms is het de huid van het werk die mij aanspreekt; geschilderd, bijna als een digitaal raster aanvoelend of juist heel wild en organisch, het toeval dat je graag wilt vinden om daarna een ingreep te doen waardoor het eigen wordt. Ook de abstracte vormentaal in een aantal werken vind ik intrigerend.” Wie langer wil genieten van haar eigen werk of ‘De keuze van’ kan de kunstwerken lenen of kopen bij Kunstpunt.

Over Mara Piccione

Mara Piccione woont en werkt in Warffum. Vanuit haar kleurrijke atelier combineert zij haar grafisch-abstracte zeefdrukken met de collagetechniek. In 2002 studeerde ze af aan Academie Minerva. Sindsdien exposeert ze niet alleen nationaal maar ook internationaal. Zo was haar werk te zien in de Publicworkgallery in Chicago, The Space Gallery in Shanghai en Théatre de Verre in Parijs.

Ateliercollectie: Solo

De tentoonstelling Slow Reducer maakt deel uit van de Ateliercollectie-serie, waarmee Kunstpunt Groningen kunstwerken direct uit het atelier van noordelijke kunstenaars presenteert. Hiermee ondersteunt Kunstpunt kunstenaars in hun beroepspraktijk en biedt zo bovendien een afwisselend aanbod voor leners.

Weinig mensen weten dat in het Groninger Museum één van de grootste tentoonstellingen van Vincent van Gogh te zien is geweest. Het Groninger Museum vertelt met de expositie Hoe Van Gogh naar Groningen kwam het verhaal van eigenzinnige Groningers en ondernemende studenten, die vanaf 1896 de moderne kunst naar het Noorden haalden. Niet alleen is er werk van Van Gogh te zien, maar ook van Jan Toorop, Johan Thorn Prikker, Theo van Hoytema, Henri de Toulouse-Lautrec en vele anderen.

FORTUNE COOKIES
8 maart t/m 5 april
Opening: zaterdag 8 maart om 17:00
Met werken van: José Sottomayor, Maria Landgren Hilmersson, Clara Rojas, Yuqi Wang en Nasma Al-Shutfa & Nika Dundua.
‘Fortune Cookies’ reflecteert op leefruimte en de dingen daarin. Wat representeren deze eigenlijk? Welke manier van leven zit hierachter? ‘Fortune Cookies’ toont vijf verschillende expressies die verwijzen naar de existentiële kanten van het leven; ze zoeken naar en spreken van troost, hoop verlangen, lotsbestemming, herinneringen, een gevoel van thuis…

KUNSTENAARS
José Sottomayor 
Op het speelse en onverwachte grensvlak van eten, kunst en subversieve esthetiek creëert José Sottomayor sculpturale werken die glad, kleurrijk, doorschijnend en geleiachtig zijn. Deze creaties dagen de vluchtige aantrekkingskracht van consumptiegoederen uit en transformeren bekende materialen zoals glas, keramiek, plastic, rubber, was en snoep in boeiende stukken die de grenzen tussen bron, functie en effect doen vervagen. Kijkers worden uitgenodigd om momenten van ontzag, nieuwsgierigheid en vreugde te ervaren.
Candy Boxes 
José: “Als ik denk aan objecten in de ruimte en hun betekenis en relatie met mensen, denk ik aan de snoeptrommels uit mijn kindertijd. Mijn grootmoeders hadden ‘verborgen snoepjes’ op specifieke plekken in huis. Als kinderen konden we alleen met toestemming aan deze lekkernijen komen, vaak als beloning na een maaltijd of bij goed gedrag. Deze trommels namen verschillende vormen aan. Die van mijn overgrootmoeders was bijvoorbeeld een grote handtas met gigantische gummies in inpakpapier. Deze tas stond nooit op een vaste plek in de kamer. Op een hoge plank, buiten bereik, waren deze snoeppotten voorwerpen van mysterie en verlangen. Het waren magische, verborgen schatten die de inhoud beschermden tegen de grijpgrage vingers van kinderen. Maar ook volwassenen vonden dit fascinerende objecten. Er zat een bijzondere aura omheen. Een handtas gevuld met snoep, werd een hulpmiddel om de interactie tussen volwassenen en kinderen te bevorderen. Het symboliseerde een gedeelde liefde voor zoetheid en de machtsdynamiek van toestemming en beloning.”  Deze herinneringen en verhalen inspireerden José voor zijn nieuwe werken in SIGN. Elke snoepdoos zal een ander soort interactie oproepen, geïnspireerd door de verschillende manieren waarop José deze objecten in zijn kindertijd heeft ervaren.
Grandma’s Purse – Deze tas laat eetbare snoepjes van binnenuit los, waardoor kijkers de lekkernijen kunnen proeven en opeten. Het delen van snoep is een toegankelijk en gemeenschappelijk aspect.
Gummy Box – Dit object bevat een eetbare gel met een verwarrende consistentie, waardoor het onduidelijk is of deze kan worden aangeraakt of gegeten. Dit creëert een ervaring van aarzeling en onzekerheid, zoals de spanning van toestemming vragen uit je kindertijd.
Big Candy Jar – Deze kruik wordt op een onbereikbare locatie geplaatst en bevat oneetbare snoepjes. Kijkers kunnen zich alleen maar de smaak voorstellen, die frustratie oproept en het verlangen om toegang te hebben tot de inhoud en te kunnen proeven wat erin zit.
José Sottomayor is afgestudeerd in 2024 aan de Dirty Art Department, Sandberg Instituut, Amsterdam.

Clara Rojas 
Clara Rojas is afkomstig uit Zuid-Spanje. Haar recente werken gaan over gefragmenteerde herinneringen en trauma. In installaties, objecten, video’s en kleding herinnert Clara zich verhalen uit haar kindertijd en vertaalt deze naar iets nieuws, naar een manier om met de toekomst van onze wereld en de nieuwe generaties te communiceren. Niets is definitief geschreven. Fysieke ruimtes die cultureel onopgemerkt blijven vanwege het dagelijks leven dat daarin plaatsvindt vormen de basis van haar werk. Er zijn geen grenzen tussen abstractie en figuratie, tussen het portret van de kindertijd of het stilleven. Het is een oefening in introspectie, vanuit haar meest primaire deel: het voorouderlijke en collectieve verleden.
Magische 8-bal 
Clara’s nieuwe werk in SIGN is geïnspireerd op het concept van de magische 8-bal, een object vol mysterie en symboliek dat de beslissingen, reacties en dilemma’s weerspiegelt waarmee we in ons dagelijks leven worden geconfronteerd. Deze 8-bal installatie verbeeldt ons innerlijk, onze relatie met toeval, onzekerheid en het verlangen om antwoorden te verkrijgen via een alledaags en tegelijkertijd magisch object.
Centraal staat een gigantische magische 8-bal gemaakt van textiel, die ook aangeraakt kan worden. De extreme verhoudingen zorgen voor een gevoel van onderdompeling in een ruimte die speelt met schaal en proporties. Dit opent een dialoog met de kijker over hoe objecten, hoe gebruikelijk ze ook zijn, voertuigen worden van reflectie op ons bestaan en hoe hun aanwezigheid de perceptie van onze omgeving kan veranderen. Een 3D-video toont door middel van visuele effecten en animaties verschillende reacties die de 8-bal zou kunnen geven als een orakel, waardoor een cyclus ontstaat die de kijker uitnodigt tot een subjectieve interpretatie.
Clara Rojas is in 2024 afgestudeerd aan de Large Glass Department, Gerrit Rietveld, Amsterdam. 

Yuqi Wang 
De werken van Yuqi Wang beantwoorden of stellen nieuwe vragen over het erbij horen. Dit in het licht van migratie en hybridisatie, waar beeld en materiaal wordt gebruikt gerelateerd aan identiteit, herinnering en een bredere culturele context. Het samenspel tussen beeld en materiaal staat centraal in zijn manier van werken. Yuqi doet ingrepen in de beeldtaal, waarbij doelbewust de scheiding tussen hoe het eruit ziet (wat zichtbaar is) en materialiteit vervaagt. Intussen bepaalt beeldspraak de manier waarop hij met materiaal omgaat, waarbij hij voortdurend op zoek gaat naar een intrinsieke verbinding tussen de fysieke vorm van materiaal en zijn potentie als symbolische drager. Beeldspraak en materiaal strijden met elkaar en stellen zich tegelijkertijd open voor elkaar in zijn artistieke proces, resulterend in projecten met hybride vormen tussen schilderkunst, fotografie, installatie en performance.
Bagua-spiegel 
Yuqi’s nieuwe werk neemt de vorm van de Chinese Bagua-spiegel als basisstructuur en transformeert deze tot een sculptuur gemaakt uit een combinatie van materialen verzameld uit Nederland (aarde en kerstbal) en China (haar en spiegel). De Bagua-spiegel is een achthoekige spiegel die vaak wordt aangetroffen in Chinese huishoudens, waar hij dient als een beschermende talisman waarvan wordt aangenomen dat hij negatieve energie afbuigt. Afkomstig uit de Yi Jing (Het Boek der Veranderingen), een oud Chinees waarzeggerij handboek, verwijst ‘Bagua’ naar het patroon rond de centrale spiegel. Dit patroon bestaat uit symbolen die de aard van de werkelijkheid illustreren als een balans van tegengestelde krachten (Yin en Yang) die elkaar versterken. De metafysische en voorspellende kwaliteiten ervan vertegenwoordigen een alternatieve kijk op het leven, die contrasteert met de kijk die gevormd wordt door de wetenschap en het kapitalisme. De centrale structuur is omgeven door een Bagua-patroon gemaakt uit aarde, dat wordt omringd door een collage van afbeeldingen die urgente kwesties in Nederland aanpakken, zoals de opkomst van extreemrechts, het steeds strengere immigratiebeleid, woningtekorten en bezuinigingen op de culturele sector. Deze kwesties hebben een aanzienlijke impact op het voortbestaan van niet-Europese kunstenaars die leven in Nederland, waardoor er grote onzekerheid ontstaat over hun toekomst. Het beeldhouwwerk, dat lijkt op de Bagua-spiegel, dient als een grote beschermende schaal die deze verontrustende realiteit omhult. Haar is opgenomen als aanvullend materiaal, verwijzend naar een Chinese ‘slang’ uitdrukking die haaruitval op humoristische wijze koppelt aan de ondraaglijke stress van het dagelijks leven.
Yuqi Wang is in 2023 afgestudeerd van de master Painting aan het Frank Mohr Instituut, Groningen.

Maria Landgren Hilmersson 
In de onhoorbare geluiden en de willekeurige, over het hoofd geziene melodieën die ons omringen, vindt Maria Landgren Hilmersson de basis van haar artistieke praktijk. Diepvriezers als orgels, klikkend speelgoed, fluitende treinen, zoemende fietsen, gesprekken van voorbijgangers, regen, onweersbuien, pratende papegaaien, krakend hout, tikkende klokken en bekraste cd’s zijn voorbeelden van geluiden die ze in haar werken heeft gebruikt. Binnen het oneindige geluidslandschap dat ons omhult, genereren we voortdurend bewegende geluiden. Elk geluid, elke toon en elk geluid draagt zijn omgeving met zich mee en weerspiegelt zijn omgeving, geschiedenis en cultuur. Maria’s werken dienen als hulpmiddelen om de relatie tussen herinnering, transformatie en vertaling te onderzoeken. Haar praktijk beweegt zich binnen op geluid gebaseerde kunst en performance, video, tekst en
sculpturale installatie. Elk stuk wordt een weerspiegeling van auditieve verkenning, een verzameling fragmenten uit herinneringen en opnieuw vertelde verhalen. Ze is gefascineerd door het grensgebied tussen compositie en improvisatie, tussen de opgenomen en live-evenementen – een element dat vaak in haar werken doordringt. Menselijke stemmen, mechanische en niet-menselijke geluiden, en het snijvlak van technologie en akoestiek zijn terugkerende thema’s. Maria probeert de verwachtingen van de kijker te prikkelen over hoe een object zou kunnen klinken, alsof elk object zijn eigen stem heeft en op zijn unieke manier tot ons spreekt.
Dörröga (deuren)
Maria: “In SIGN maak ik een site-responsieve installatie die geluid, tekst en schaduwspel projecties combineert om het concept van deuren te verkennen – zowel fysieke structuren als symbolische drempels. Deuren zijn een scheiding van iets, ze definiëren wat binnen en buiten is. Ze beschermen en ontmaskeren, nodigen uit en sluiten uit, en dienen zowel als bewakers als barrières. Details als sleutelgaten, sleutelplaten en scharnieren geven een bijna forensische blik op de mechanica van deuren. Ik ben begonnen met het schrijven van deurgedichten – korte verhalen die reflecteren op verschillende aspecten van deuren. Deze gedichten gaan over thema’s als een inbreker die de kat van de buren blijkt te zijn, het kraken van oude deuren, het op- en afsluiten, de angst om deuren te openen voor vreemden, mijn appartement in Stockholm en deuren in horrorfilms. Deze teksten zullen dienen als de conceptuele en sonische basis voor mijn installatie.
“Dit werk speelt met de spanning tussen binnen- en buitenruimtes: het verlangen om verbinding te maken, de angst voor isolatie en het comfort van het terugtrekken. Het nodigt het publiek uit om na te denken over de aan- en afwezigheid, het gevoel van kloof tussen binnen en buiten en wanneer we ervoor kiezen om het onbekende binnen te gaan of de plek om je gedachten te laten rusten.”
Maria Landgren Hilmersson is in 2024 afgestudeerd van de master Fine Art, Sandberg Instituut, Amsterdam.

Nasma Al-Shutfa & Nika Dundua 
Nasma Al-Shutfa en Nika Dundua zijn respectievelijk afkomstig uit Jemen en Rusland en kennen een migratieachtergrond. De praktijk van Nasma Al-Shutfa is een verkenning van het kruispunt tussen fysieke ruimte en emotionele ervaring, een poging om de vaak onzichtbare strijd van degenen die veiligheid zoeken en verlangen naar een nieuw begin tastbaar te maken. Nika Dundua heeft een scenografische benadering en spreekt van ‘the space as an active participant’, de ruimte als actieve deelnemer.
"How to design a border"
Nasma en Nika: “Binnen ons project willen we het concept van grenzen verkennen als zowel een politiek als een fysiek fenomeen: lijnen die de ruimte in twee afzonderlijke zones verdelen en soms beweging daartussen veroorzaken. Grenzen zijn niet alleen fysieke markeringen; het zijn sociaal en politiek geconstrueerde systemen van insluiting en uitsluiting. Ze reguleren de mobiliteit, definiëren nationale identiteiten en versterken machtsstructuren die sommigen bevoordelen en anderen marginaliseren. Wie mag verhuizen en wie beperkt wordt, wordt bepaald door nationaliteit, ras en economische status, waardoor mobiliteit een voorrecht wordt in plaats van een recht. Als ruimtelijke beoefenaars zijn we vooral geïnteresseerd in de materialiteit van grenzen – kunstmatige lijnen die aan landschappen worden opgelegd om de illusie van scheiding te versterken. Deze verdeeldheid, hoewel vaak willekeurig, raakt diep verankerd in geopolitieke verhalen, die door machtssystemen als betaalmiddel worden gebruikt om land, hulpbronnen en mensen te controleren. Door de materiële aanwezigheid van grenzen en de verhalen die eromheen zijn opgebouwd te onderzoeken, onderzoekt dit project hoe een grens wordt ontworpen – zowel als een fysieke constructie als als een systeem van insluiting en uitsluiting. Door ons bezig te houden met de fysieke ruimte willen we de ervaring van een grens vertalen naar een plek waar deze niet thuishoort: de projectruimte van SIGN.
Wat betekent het om een rand te ontwerpen? Is het een fysieke handeling – een muur bouwen, een grens trekken – of gaat het om het vormgeven van de omstandigheden die bepalen wie binnen mag en wie buiten wordt gehouden? In hoeverre is dit proces inherent vijandig? Met deze installatie willen we de omstandigheden verkennen waarin grenzen ontstaan, en de menselijke ervaring van het overschrijden ervan. We zijn vooral geïnteresseerd in ruimtes waar beweging sterk gereguleerd is – waar oversteken mogelijk is, maar toch voor sommigen een voorrecht blijft, terwijl het voor anderen beperkt is. Onze aanpak combineert het vertellen van documentaires met ruimtelijke experimenten, scenografie en een video-installatie met meerdere kanalen, waardoor een meeslepende omgeving ontstaat die het publiek uitnodigt om zich bezig te houden met en na te denken over de complexiteit van grenzen, niet als abstracte concepten, maar als geleefde realiteit.”
Nasma Al-Shutfa en Nika Dundua zijn in 2024 afgestudeerd van de Master Interior Architecture, KABK, Den Haag.