Tony Takitani

Wonderschone en vreemd genoeg totaal onbekende Murakami-verfilming, minimalistisch gefilmd en doortrokken van diepe melancholie.

De eenzame Tony Takitani valt als een blok voor een vrouw die een koopverslaving blijkt te hebben waardoor hij dreigt (weer) alleen te eindigen. Ryuichi Sakamoto schreef een minimalistische score die perfect past bij de strakke, van kleur onttrokken beelden.

Regisseur Jun Ichikawa (die in 2008 onverwacht overleed) maakte een bedachtzame, strak vormgegeven verfilming van een kort verhaal van Haruki Murakami. Tony Takitani is een eenzame man wiens leven verstoord wordt als hij eindelijk verliefd wordt. In grijs-uitziende, prachtig vormgegeven longshots zien we zijn onderkoelde worsteling met de relatie met zijn vader (een jazztrompettist), zijn vrouw en een tragisch ongeluk dat hij op verrassende wijze probeert te verwerken.

Cinematografisch gezien zijn er intrigerende keuzes gemaakt om de subtiele distantie van Murakami’s wereld te verbeelden. Sakamoto’s maakte een score die de film perfect ‘afmaakt’ en vooral bestaat uit repetitieve (solo)pianomuziek die hier en daar een verre voorloper lijkt van zijn bejubelde solo-album async (2017).

Let op: deze film is Engels ondertiteld.